Amsterdam

Vorige week kregen we eindelijk te horen dat we naar Amsterdam konden.
Onze kno arts legde uit wat de operatie in Amsterdam zou gaan inhouden en Dennis wist het zeker. De operatie ging het zeker niet worden.
Er zitten teveel risico's aan.

1. Het hersenvlies gaat open en dus grote kans op ontstekingen.
2. De operatie bevind zich op een lastige plaats waardoor er een groot risico is dat Dennis zijn rechter oog ook verliest.

Nou alles behalve dat! Den weet dat hij zijn linker oog verliest, maar ook zijn rechter en dus blind worden wilt hij absoluut niet.

Uit het verhaal van onze kno arts merkten we de verschillen tussen het AMC en het AZM op.
Het AZM is wat terughoudender in sommige operatie case's omdat ze zoveel mogelijk de levenkwaliteit willen behouden.
Het AMC is wat agressiever met chirurgie.
Dus het gevoel dat we hadden bij het AMC was niet echt enthousiast.

Overal waar we komen krijgen we de vraag wat gaat er gebeuren en wat gaan we doen. Telkens leggen we de behandeling uit en zeggen we dat we gewoon alleen bij de bestraling blijven.

Maandagmorgen.
Ik breng Tess naar de opvang waar ze gelukkig de hele dag kan blijven.
Ik had het zo geregeld dat Sander (mijn broertje) haar zou ophalen en met haar zou eten.
Nog een paar last minute dingen gedaan en daar kwam de schoonpapa al aan, klaar voor vertrek.
In de auto kletsen we wat, luisteren naar de radio en ik lees (handig die iPhone's) de tijd vliegt voorbij en voor we het weten stappen we uit bij het AMC. We moeten bij een bijgebouw zijn wat het poli gebouw is.
Alles is oud en totaal niet wat we verwachten!
Als je de Maastro kent dan weet je dat alles daar nieuw is en zo lelijk vind ik het AZM ook niet. Maar dit leek op het zh in brunssum! Oud en vies.

We komen aan, verkennen wat en lopen naar de oogheelkunde.
Bij de balie zijn 2 medewerksters druk bezig aan het kletsen en ze lijken de lange rij wachtenden niet te zien staan.
Irritatie factor 1
We zijn eindelijk aan de beurt en geven aan voor wie we komen.
Maar dat is geen dokter hier! Zegt mevrouw de doos.
Nee dat klopt maar we moeten ons toch hier melden.
Hmm loop maar door naar die andere balie zegt doos.
Dus andere balie en we leggen nogmaals uit voor wie we komen en dat er een MDO zal plaatsvinden waar wij bij mogen zijn.
Mdo? Vraagt ze.. Maag darm?
Neee mevrouw multi disciplinair overleg
Echt waar??? Dat heb ik nog zelfs in mijn opleiding gehad.
Irritatie factor 2
Dus niemand weet dat we komen en niemand weet wat te doen. Dennis heeft gelukkig een telefoon nummer en er wordt actie ondernomen.
5 min later komt mevr Schoot en wijst ons naar het restaurant. Ze vertelt ook dat er een oogarts is die nog een klein onderzoekje wil doen, maar later! eerst rust en eten.
14h zijn we weer terug en lopen naar de balie om aan te geven dat we er zijn zodat die oogarts zijn onderzoek kan doen.
Diezelfde doos zit er weer.
Heb je een ponskaartje? Nee we zijn geen patiënt hier.
Welke arts ga je zien. Geen idee we moesten ons hier melden?
Ja maar heb je geen ponskaartje. Want als je een arts wilt zien moet je een patiënt zijn hier! Pfff diepe zucht... Ze willen Dennis toch zien niet andersom?!
Dus nog eens uitgelegd en toen ging ze zuchtend maar eens een nummer zoeken.
Ik zei een beetje verontwaardigd: nou enthousiast! En vanaf dat moment mocht ik er niet meer bijstaan van Dennis. Ze had me gehoord en was niet blij!
Hendige irritatie factor 3
Maar goed het onderzoekje vond plaats en nu was het wachten tot 15h dan waren we aan de beurt.
NOT.
Ze wilden nog wat dingen bespreken met Maastricht (wat natuurlijk goed is) dus hebben we gewacht tot 16h.
We kwamen in een kamer vol met doktoren professors en weet ik wat.
We kregen een hele heldere uitleg over de behandeling.
Ze waren heel geduldig en beantwoorde onze vragen zo duidelijk mogelijk. Echt heel fijn!
Alleen na het gesprek is er weer vertwijfeling.
Dennis wist zo zeker dat hij niet de operatie zou doen en nu is hij niet meer zeker van zijn zaak omdat de operatie erg goed klinkt.

Vandaag gaat Dennis nog met zijn eigen kno arts en radioloog praten en zal hij deze week zijn beslissing duidelijk maken.

Zodra hij weet wat hij wilt blog ik nog een keer en zal ik in geuren en kleuren vertellen wat de operatie überhaupt inhoud.


Wat hij ook wilt ik sta achter hem.