Zo Laatste nacht thuis.
Net alle spulletjes ingepakt. Alleen morgenvroeg nog de verzorgings spullen.
Naarmate we dichter bij d-day komen, worden we toch wat zenuwachtig. Alhoewel ik mezelf erg rustig vind!
Ik ga ervan uit dat alles goed gaat en ik denk dat mijn lichaam dat ook denkt.
Ik probeer iedereen zo goed mogelijk via twitter (@essje) Facebook en sms op de hoogte te houden.
Mochten er vragen zijn weten jullie me te bereiken!!
That's it for now.
Nu goed slapen morgen reizen we af!
maandag 19 maart 2012
zondag 11 maart 2012
Het komt dichterbij!
Het is zondag avond, de tijd vliegt voorbij!
Nog maar een dikke week tot de operatie van Dennis.
Afgelopen week hebben we te horen gekregen dat de operatie van Den vervroegd wordt naar 21 maart ipv 23 maart.
Dit omdat er dan nog een betere specialist bij zou kunnen zijn (dat vinden we wel fijn!).
De laatste tijd maak ik me zorgen over hoe het dalijk met Tess gaat.
Ik had eerst voor mezelf besloten dat ze naar mijn tante zou gaan in Tongeren, daar is ze vorig jaar ook geweest tijdens Pinkpop en dat ging heel goed!
Maar toen was toen, toen was ze een stuk jonger en begreep ze minder van der omgeving dan nu!
Tijdje terug was ze voor een nachtje bij mijn moeder en toen vroeg ze al veel naar mij, ook al komt ze veel bij mijn moeder en had ze daar speelgoed dat ze kon, het was toch niet thuis.
Dus dit is aan me gaan knagen.
Dalijk is ze een week bij mijn tante (ze zijn heel lief!! daar niet van) en dat is toch niet hetzelfde als thuis.
Niet haar eigen bedje niet haar eigen speelgoed en niet naar de kdo, niet haar normale ritme.
Gister avond hadden we een hele fijne avond bij mijn moeder samen met mijn broertje en Daan.
Daar nog eens mijn zorgen besproken en toen stelde Sander en Daan voor om een paar dagen Tess op te vangen,.
Ik merkte gelijk dat een stuk zorgen van me afviel!
Het is fijn dat Tess in der eigen huis kan blijven en toch naar de kdo kan gaan.
Ook heeft ze Sander en Daan erg vaak gezien de laatste tijd en misschien voelt dat toch wat fijner aan.
Sander en Daan hebben wel heel veel hulplijntjes!
Sowieso kunnen ze altijd mijn tante en oom bellen en ook de buren, die Tess kennen, boden zich vandaag aan!
Dus dat komt wel goed.
Maar ze gaat toch nog een nachtje naar mijn tante ;)
Ik vraag me af hoe dit allemaal dit gaat lopen voor Tess.
Kinderen zijn flexibel
Kinderen krijgen toch niet zoveel mee
Ze kunnen tegen een stootje
Geloof me zo is het niet, Tess krijgt heel veel mee, en ze heeft al veel meegemaakt.
Dalijk ziet papa weer anders uit, ik ben benieuwd hoelang ze dit keer nodig heeft om te wennen.
Nou plus punt is dat Dennis zich een stuk beter voelt sinds dat ik de vorige keer geschreven had!
En doordat Dennis zich wat beter voelt, doe ik dat ook.
Hij zeurt en moppert weer ;)
Nog maar een dikke week tot de operatie van Dennis.
Afgelopen week hebben we te horen gekregen dat de operatie van Den vervroegd wordt naar 21 maart ipv 23 maart.
Dit omdat er dan nog een betere specialist bij zou kunnen zijn (dat vinden we wel fijn!).
De laatste tijd maak ik me zorgen over hoe het dalijk met Tess gaat.
Ik had eerst voor mezelf besloten dat ze naar mijn tante zou gaan in Tongeren, daar is ze vorig jaar ook geweest tijdens Pinkpop en dat ging heel goed!
Maar toen was toen, toen was ze een stuk jonger en begreep ze minder van der omgeving dan nu!
Tijdje terug was ze voor een nachtje bij mijn moeder en toen vroeg ze al veel naar mij, ook al komt ze veel bij mijn moeder en had ze daar speelgoed dat ze kon, het was toch niet thuis.
Dus dit is aan me gaan knagen.
Dalijk is ze een week bij mijn tante (ze zijn heel lief!! daar niet van) en dat is toch niet hetzelfde als thuis.
Niet haar eigen bedje niet haar eigen speelgoed en niet naar de kdo, niet haar normale ritme.
Gister avond hadden we een hele fijne avond bij mijn moeder samen met mijn broertje en Daan.
Daar nog eens mijn zorgen besproken en toen stelde Sander en Daan voor om een paar dagen Tess op te vangen,.
Ik merkte gelijk dat een stuk zorgen van me afviel!
Het is fijn dat Tess in der eigen huis kan blijven en toch naar de kdo kan gaan.
Ook heeft ze Sander en Daan erg vaak gezien de laatste tijd en misschien voelt dat toch wat fijner aan.
Sander en Daan hebben wel heel veel hulplijntjes!
Sowieso kunnen ze altijd mijn tante en oom bellen en ook de buren, die Tess kennen, boden zich vandaag aan!
Dus dat komt wel goed.
Maar ze gaat toch nog een nachtje naar mijn tante ;)
Ik vraag me af hoe dit allemaal dit gaat lopen voor Tess.
Kinderen zijn flexibel
Kinderen krijgen toch niet zoveel mee
Ze kunnen tegen een stootje
Geloof me zo is het niet, Tess krijgt heel veel mee, en ze heeft al veel meegemaakt.
Dalijk ziet papa weer anders uit, ik ben benieuwd hoelang ze dit keer nodig heeft om te wennen.
Nou plus punt is dat Dennis zich een stuk beter voelt sinds dat ik de vorige keer geschreven had!
En doordat Dennis zich wat beter voelt, doe ik dat ook.
Hij zeurt en moppert weer ;)
donderdag 1 maart 2012
Duss...
Lang geleden dat ik geschreven heb, maar eerlijk gezegd is het ook een hele emotionele tijd geweest.
Voordat ik daar over ga vertellen moet ik eerst zeggen dat Dennis heeft besloten de operatie te doen, ik weet dat sommige ook zijn blog lezen dus jullie weten het al maar de rest misschien niet.
Dennis heeft besloten de operatie te doen, deze gaat plaats vinden op 23 maart.
Het wordt een heftige van zeker 12 uur lang!
Mensen die niet van details houden... lees niet verder ;)
Ze gaan Den van oor tot oor opensnijden en zijn gezicht als het ware naar voren halen waarbij zijn schedel vrij gemaakt wordt.
Deze wordt opgetild zodat de chirurgen plaats hebben om achter zijn oog te komen.
Achter zijn oog (meer naar het midden naar zijn neus) daar zit de tumor en die moet in zijn geheel weggehaald worden.
De tumor was al groot gegroeid en zat achter tegen zijn hersens aan, ook zijn hersenvlies is al aangetast waardoor er dus hersenvocht lekt.
Dit is niet Dennis maar een voorbeeld
Gedeelte 1 tm 9 zal helemaal leeggehaald worden en nog een gedeelte voor de 1.
De operatie aangaan zonder eerst bestralen was geen optie, bij een sarcoom moet je namelijk een marge gezond weefsel met de tumor meenemen en aangezien de tumor tegen de hersens aanzat kun je moeilijk stukjes hersens gaan weghalen.
Vandaar eerst de bestraling zodat de tumor kon krimpen.
Ze gaan Den zijn oog weghalen, zijn oogkas en alles wat in dat gebied zit.
Dit alles wordt later wel weer opgevuld door een buik en een rugspier.
Maar dit houdt ook in dat Den geen oog meer krijgt zelfs geen glazen.
Daarna moet hij ook 2 weken in het ziekenhuis blijven, maar hopelijk voelt hij zich iets beter na 1 week dan is er namelijk de optie dat hij naar Maastricht kan komen.
Heftig dus.....
De rede waarom ik lang niet geschreven heb is omdat ik erg met Dennis en Tess bezig ben geweest, Den heeft erg veel last gehad van de bestralingen.
Zijn oog deed op het laatst erg veel pijn zoveel pijn dat Den weer met de morfine pleisters omhoog moest terwijl hij ze juist af het bouwen was.
Dennis heeft eigenlijk de morfine pleister te lang op een hoge dosis gehad, waardoor hij zich wel erg goed voelde! Maar toen hij eindelijk ging afbouwen hij een klein beetje afkick verschijnselen kreeg, dit ging hem erg in het lichaam zitten waardoor hij nog meer vermoeide.
Dit gebeurde net na ons weekendje weg, wat overgens heerlijk was!!
Dat is nu 3 weken geleden
Dus eigenlijk is Dennis nu al 3 weken een hoopje ellende.
Dat vreet ook energie van hemzelf (hij bouwt niets op) maar ook van mij.
De zorg van Tess ligt helemaal op mij, het huishouden, de rekeningen, de boodschappen, mijn werk wat ik tussendoor wilde proberen en natuurlijk het zorgen voor Dennis.
Dit is nooit een probleem geweest, maar nu ben ik ook op.
Lichaamelijk geestelijk en emotioneel (wat ook eigenlijk geestelijk is)
Het duurt nu al zo lang en je wordt gewoon langzaam gek.
Voorheen kon ik gewoon tegen iedereen zeggen hoe het met Dennis was.
Nu ben ik alleen nog maar het huilen als ik het vertel.
Ik zie dat het ook niet lekker met Den gaat, de energie is op, eten gaat niet geweldig en hij is nog meer afgevallen.
Ook wist hij niet zo goed wat hij nu met de dag moest doen.
Gelukkig vandaag een beetje besproken wat hij het beste kan gaan doen, want teveel liggen en niets doen lijkt mij ook niet goed.
Die operatie blijft ook in mijn hoofd zitten, hoe kan hij die goed doorstaan terwijl hij zo zwak is?
En op dit moment lijkt alles 'ok' dat is ook zo stom.
Je zit thuis er lijkt niets ergs aan de hand en denk je ook, maar als je je wat verdiept zit je gewoon met kanker thuis en krijgt Den dadelijk die operatie wat hem uiterlijk toch wel zal veranderen.
En dan het ergste van alles, die operatie is geen garantie...
Dus je blijft altijd wel in spanning.
Wat trouwens wel jammer is is dat we met z'n tweetjes een dagje weggepland hadden en juist die dag moeten we naar Amsterdam voor onderzoeken!
Zucht
Maar goed zo is ons leven nu! en daar moeten we mee leven.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun en liefde die we krijgen!
Met name mijn moeder broertje en zijn vriendin Daan :)
Hopelijk kom ik nu sneller met een bericht!!
xx
Voordat ik daar over ga vertellen moet ik eerst zeggen dat Dennis heeft besloten de operatie te doen, ik weet dat sommige ook zijn blog lezen dus jullie weten het al maar de rest misschien niet.
Dennis heeft besloten de operatie te doen, deze gaat plaats vinden op 23 maart.
Het wordt een heftige van zeker 12 uur lang!
Mensen die niet van details houden... lees niet verder ;)
Ze gaan Den van oor tot oor opensnijden en zijn gezicht als het ware naar voren halen waarbij zijn schedel vrij gemaakt wordt.
Deze wordt opgetild zodat de chirurgen plaats hebben om achter zijn oog te komen.
Achter zijn oog (meer naar het midden naar zijn neus) daar zit de tumor en die moet in zijn geheel weggehaald worden.
De tumor was al groot gegroeid en zat achter tegen zijn hersens aan, ook zijn hersenvlies is al aangetast waardoor er dus hersenvocht lekt.
Dit is niet Dennis maar een voorbeeld
Gedeelte 1 tm 9 zal helemaal leeggehaald worden en nog een gedeelte voor de 1.
De operatie aangaan zonder eerst bestralen was geen optie, bij een sarcoom moet je namelijk een marge gezond weefsel met de tumor meenemen en aangezien de tumor tegen de hersens aanzat kun je moeilijk stukjes hersens gaan weghalen.
Vandaar eerst de bestraling zodat de tumor kon krimpen.
Ze gaan Den zijn oog weghalen, zijn oogkas en alles wat in dat gebied zit.
Dit alles wordt later wel weer opgevuld door een buik en een rugspier.
Maar dit houdt ook in dat Den geen oog meer krijgt zelfs geen glazen.
Daarna moet hij ook 2 weken in het ziekenhuis blijven, maar hopelijk voelt hij zich iets beter na 1 week dan is er namelijk de optie dat hij naar Maastricht kan komen.
Heftig dus.....
De rede waarom ik lang niet geschreven heb is omdat ik erg met Dennis en Tess bezig ben geweest, Den heeft erg veel last gehad van de bestralingen.
Zijn oog deed op het laatst erg veel pijn zoveel pijn dat Den weer met de morfine pleisters omhoog moest terwijl hij ze juist af het bouwen was.
Dennis heeft eigenlijk de morfine pleister te lang op een hoge dosis gehad, waardoor hij zich wel erg goed voelde! Maar toen hij eindelijk ging afbouwen hij een klein beetje afkick verschijnselen kreeg, dit ging hem erg in het lichaam zitten waardoor hij nog meer vermoeide.
Dit gebeurde net na ons weekendje weg, wat overgens heerlijk was!!
Dat is nu 3 weken geleden
Dus eigenlijk is Dennis nu al 3 weken een hoopje ellende.
Dat vreet ook energie van hemzelf (hij bouwt niets op) maar ook van mij.
De zorg van Tess ligt helemaal op mij, het huishouden, de rekeningen, de boodschappen, mijn werk wat ik tussendoor wilde proberen en natuurlijk het zorgen voor Dennis.
Dit is nooit een probleem geweest, maar nu ben ik ook op.
Lichaamelijk geestelijk en emotioneel (wat ook eigenlijk geestelijk is)
Het duurt nu al zo lang en je wordt gewoon langzaam gek.
Voorheen kon ik gewoon tegen iedereen zeggen hoe het met Dennis was.
Nu ben ik alleen nog maar het huilen als ik het vertel.
Ik zie dat het ook niet lekker met Den gaat, de energie is op, eten gaat niet geweldig en hij is nog meer afgevallen.
Ook wist hij niet zo goed wat hij nu met de dag moest doen.
Gelukkig vandaag een beetje besproken wat hij het beste kan gaan doen, want teveel liggen en niets doen lijkt mij ook niet goed.
Die operatie blijft ook in mijn hoofd zitten, hoe kan hij die goed doorstaan terwijl hij zo zwak is?
En op dit moment lijkt alles 'ok' dat is ook zo stom.
Je zit thuis er lijkt niets ergs aan de hand en denk je ook, maar als je je wat verdiept zit je gewoon met kanker thuis en krijgt Den dadelijk die operatie wat hem uiterlijk toch wel zal veranderen.
En dan het ergste van alles, die operatie is geen garantie...
Dus je blijft altijd wel in spanning.
Wat trouwens wel jammer is is dat we met z'n tweetjes een dagje weggepland hadden en juist die dag moeten we naar Amsterdam voor onderzoeken!
Zucht
Maar goed zo is ons leven nu! en daar moeten we mee leven.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun en liefde die we krijgen!
Met name mijn moeder broertje en zijn vriendin Daan :)
Hopelijk kom ik nu sneller met een bericht!!
xx
Abonneren op:
Posts (Atom)