Geloof me er is ook veel gebeurt.
Ik weet dat veel mensen mij gevolgd hebben via twitter en facebook en dat ze veel weten, maar ik ga toch een 'korte' samenvatting schrijven.
21 maart ging Den onder het mes, wat een spannende dag!
Hij werd smorgens om half 8 al gehaald.
Om 10h waren mijn moeder en ik in het ziekenhuis gearriveerd om te wachten, mijn schoonvader was er al en die had Dennis 'uitgezwaaid'.
16h smiddags werden we eindelijk gebeld door dokter Kross, dat is Dennis zijn eigen kno-arts die bij de operatie mocht zijn.
Het kno gedeelte was klaar, de tumor is eruit!
Jeee kwam er nog een gedeelte dan??
Nu was het tijd voor het plastische gedeelte en dat gaat nog wel ff duren!
Hier hadden we totaal niet op gerekend, dat het zooo lang zou duren dus waren we terug naar het gast-huis gegaan in afwachting op het telefoontje van het ziekenhuis.
Om 12h zijn we gaan slapen en nog steeds geen telefoontje!
Wel had ik met het ziekenhuis gebeld en ze zeiden dat ze nog ff bezig waren, ik zei dat ik gebeld wilde worden zodra ze klaar waren.
Nou om half 5 smorgens ging de telefoon, ze waren klaar en Dennis lag op de uitslaap kamer!
22 uur heeft de operatie geduurd!
Wat een hel was dat, Dennis schrok achteraf dat het zo lang geduurd had, maarja zelf had ie natuurlijk niets ervan meegekregen.
Om 11h waren we bij hem, hij werd nog een beetje suf gehouden omdat hij zijn tube voor de zuurstof nog inhad maar verder reageerde hij bijzonder goed!
Donderdagavond mocht Dennis alweer naar zaal omdat hij zo goed wakker was, ongelooflijk moe maar verder voelde hij zich goed!
Zaterdag kreeg hij bezoek van Tess! Samen met mijn broertje en zijn vriendin.
Het was heel gezellig maar ook vermoeiend hij had veel bezoek die dag, maar hij vond het wel heerlijk dat iedereen er was.
De maandag na de operatie kregen we het nieuws dat de spierlap in de holte van het gezicht niet aangeslagen was.
Het bloed liep niet goed door en de spier was dood.
Dat betekende een nieuwe operatie, we wisten dat de kans daar was dat er wat fout kon gaan dus echt geschrokken waren we niet, op naar de 2de operatie!
Die was vrijdag 30 maart, die duurde 11 uur.
Ondertussen was ik naar huis geweest en mocht ik dat weekend bij Dennis op de kamer in het ziekenhuis komen slapen.
Dus zaterdag vertrek ik naar Amsterdam, daar aangekomen lag Dennis nog steeds op de IC ze hadden juist aan mijn schoonvader verteld dat het plan was om Dennis slapende te houden.
Den moest in een bepaalde houding blijven liggen omdat anders de aders (die nu van zijn rechterarm naar de linkerhelft van het gezicht liepen) in de knel zouden komen, ze hadden rust nodig om te genezen.
Fijn voor Dennis dat hij rust had, maar ik kon weer naar huis.
Daarna heb ik elke dag even gebeld hoe het met hem ging, natuurlijk in de hoop dat ze hem wakker gingen maken! helaas...
Woensdag werd ik gebeld door het ziekenhuis, of ik wilde komen want het was niet goed en de artsen wilde met mij praten.
Nou hop in de auto met mijn moeder en naar Amsterdam, mijn schoonvader was nog steeds daar dus die zouden we daar treffen.
Helaas was de operatie weer niet gelukt, de spier was weer dood en er was een infectie bij gekomen.
Het plan was de spier met spoed eruit halen en er daarna gaazen in doen met anti bacterieel middel en afwachten.
Nou dat vonden wij prima, zo had Dennis tijd om bij te komen en de artsen tijd om eventueel wat anders te verzinnen.
De reden dat die spier zo belangrijk is is omdat ze bij de eerste operatie de ondersteuning van de hersens achter het oog weggehaald hebben, dus als er niets is om te ondersteunen zou het hersenvlies daar kunnen gaan hangen en dat is foute boel.
De spier ondersteunt daar dus de hersenen en het hersenvlies.
Nou savonds om 20h werd hij geholpen, de spier ging eruit maar er werd ook een trachea canule geplaatst, dit omdat er zwelling in de binnenkant van de hals zat en ze bang waren dat hij daarna zou stikken of dat hij niet meer geintubeerd kon worden.
Dus donderdag zou hij wakker worden in de veronderstelling dat het vrijdag zou zijn, de operatie geslaagd zou zijn en zeker niet dat hij niet zou kunnen praten!
Gelukkig is dit vrij goed gelopen, het is zoals het was, shit ja dat wel maar we moeten verder!
De canule en weer wat hechtingen verder.
Dinsdag 17 april werd Dennis weer geopereerd, volgens mij duurde deze operatie maar 9h maar dat weet ik niet meer zeker!
Gelukkig bleef het deze keer goed zitten!
De artsen hebben aan de binnenkant van de kaak een gootje gemaakt waar de ader doorheen loopt en vanaf nu was het alleen maar aansterken!
26 april kregen we te horen dat Den naar huis mocht, wat waren we beide blij maar ik geloof Dennis nog meer!!
30 april zijn zijn vader en ik hem gaan halen, alle waren we ontzettend gelukkig dat
hij weer thuis was.
Nu thuis gaat het ontzettend goed, in het begin moest ik hem ondersteunen in het wassen en aankleden maar alles wat hij zelf kan wil hij zelf doen.
Alleen de zorg van Tess gaat nog niet geweldig maar dat komt wel.
Afgelopen week zijn we met z'n drietjes de stad in geweest, hebben wat gewinkeld en zelfs uit eten geweest dus al met al gaat het ontzettend goed!
Volgende week gaan we op vakantie!
We gaan naar mijn vader toe in Frankrijk, wel ff een reisje maar daarna verdiende rust.
1 ding wat mij wel erg dwarszit.
Dennis heeft een knobbel achter zijn linkeroor en die groeit.
Gister zijn we naar Maastricht geweest om er cellen uit te laten halen om te zien wat het is.
Ik hoop ik hoop zo dat het niets is, maar je weet het maar nooit.
Maar goed! Den wordt boos op me als ik te negatief ben.
Dus voor nu gaat het heel goed en verheugen we ons op onze vakantie!!
Lieve allemaal, bedankt voor jullie steun, zorg, en medeleven.
Het heeft ons verbaasd hoeveel mensen er meeleven.
Hele dikke kus!!
